Bursztyn bałtycki (sukcynit) znamy od pradziejów, po raz pierwszy został włączony do wykazów mineralogicznych przez Breithaupta w XIX w. By móc rozpoznawać bursztyn bałtycki trzeba poznać jego dane fizyko-chemiczne.
Sukcynit odznacza się zawartością kwasu bursztynowego od 3 do 8 %. Pozostałe żywice kopalne występujące w przyrodzie nie zawierają go wcale, bądź w ilości poniżej 3 %. Zawartość kwasu bursztynowego w sukcynicie należy do jego podstawowej cechy odróżniającej od reszty naturalnych żywic kopalnych. Inne parametry sukcynitu to: skład elementarny: węgiel 61 - 81%, wodór 8, 5 – 11%, tlen około 15%, siarka do 0, 5%

(siarka jako składnik, który może występować w ilości od zera do kilku procent, np. w bursztynie ukraińskim; a w innych okazach z rejonu bałtyckiego nie przekracza 0,5%); twardość: 2, 0 - 2, 5 w skali Mohsa; mikrotwardość: 199 – 290 megapaskali; gęstość: 0, 96 – 1, 096 g/cm sześciennych; temperatura topnienia: 287 – 300 C°; współczynnik załamania światła: 1, 539 – 1, 542; słaba rozpuszczalność w rozpuszczalnikach organicznych: 20 – 25% rzadko 35%; elektryzuje się ujemnie, zapach żywiczny. Uzyskane dane wzoru chemicznego pochodzą z metod fizyko-chemicznych takich jak np. chromatografii gazowej i spektrometrii masowej. Przy ich pomocy odkryto 70 związków chemicznych wchodzących w skład różnych żywic kopalnych. Duża część tych związków pochodzi z przemiany żywicy w bursztyn. Do tej pory nauka nie uzyskała jednoznacznego modelu chemizmu tworzenia bursztynu. Wiemy, na czym polega uchodzenie ze świeżej żywicy substancji lotnych, w wyniku czego twardnieje, pojawia się porowata, lub pienista struktura. Wiemy o procesach izomeryzacji i polimeryzacji, utleniania oraz o znacznym udziale w tych procesach bakterii......

Kliknij i pobierz cały artykuł